Moeder van 31-jarige beschuldigde in de babymoord getuigt: "Het kindje was welkom geweest."
“Ik wou dat ik haar op 2-jarige leeftijd naar de psycholoog had gestuurd.” Mama van 31-jarige moeder die haar baby doodde, getuigt voor de assisenjury op de laatste procesdag van de babymoord.
De moeder schetste een beeld van een gevoelige, zorgzame, maar kwetsbare vrouw. “Ze probeert iedereen te helpen, maar vergeet zichzelf”, zei ze. “Ze heeft het financieel moeilijk gehad, maar haar kinderen waren altijd piekfijn verzorgd. Alles ging naar hen. Alleen zichzelf vergat ze.”
Gebeten door een hond
Als kleuter werd de beschuldigde in het gezicht gebeten door een hond. “Na die operatie huilde ze veel harder en meer dan vroeger. Ik vroeg toen nog of ik met haar naar een psycholoog moest, maar de dokter vond dat niet nodig. Nu wou ik dat ik het toch gedaan had,” zei haar moeder.
Ook thuis ging het niet altijd goed. “De relatie met haar vader was moeilijk. Hij kon wekenlang zwijgen en wilde dat de kinderen kant kozen bij de scheiding. Dat heeft hen verward en gekwetst. Ziek gemaakt.”
Tienermoeder
De vrouw werd voor het eerst zwanger op haar zeventiende, zonder dat haar moeder het wist. “Ik ontdekte het pas na zeven maanden toen de huisarts me inlichtte.” Daarna volgden meerdere verhuizingen. “Haar ex deed niets, zij moest alles alleen doen.” De moeder spreekt ook over een gemene schoonmoeder. Een stabiel leven kreeg ze nooit, aldus de mama: “Ook nu niet. Het is niet oké dat de kleinkinderen bij haar ex wonen. Hij neemt geen verantwoordelijkheid en het huis is een krot.”
Depressief
De voorzitter legt de moeder nog eens de feiten voor die haar dochter pleegde en vraagt of ze die kan verklaren. “Ik heb daar al uren over nagedacht, tot op de dag van vandaag. Ik denk dat ze niemand tot last wilde zijn. Ze zat in een zwart gat, praatte niet over haar problemen. Ze was depressief, denk ik. Ik zag dat ze ongelukkig was, maar niet dat ze zó diep zat”, aldus de moeder.
“Waarom had ze uit vorige zwangerschappen dan niet geleerd: als de baby er is, komt het wel goed?” vroeg de voorzitter verder. “Ze zat niet in een stabiele situatie. Ze wilde niemand tot last zijn,” antwoordde de moeder. Haar dochter heeft in de gevangenis nooit echt gesproken over wat ze die nacht in februari 2018 heeft gedaan. “Ik durfde ook nooit doorvragen, omdat ik haar niet nog dieper wilde duwen.”
“De baby was welkom geweest”
Waarom ze de laatste zwangerschap opnieuw verborgen hield, begrijpt ze niet. De beschuldigde beviel na haar eerste procesdag op 26 september van een dochtertje. Niemand, behalve haar partner en een celgenote, was op de hoogte van die zwangerschap. “De baby is zeker welkom. Maar in onze gemeenschap word je hard beoordeeld. Op je zestiende zwanger zijn, dat blijft je achtervolgen.”
“Het blijft mijn kind”
De moeder besloot haar getuigenis met een pleidooi voor begrip. “Ze is een heel lief en goed persoon, al heeft ze niet altijd de juiste beslissingen genomen. Haar kinderen missen haar. Haar zoontje zei: ‘Ik ben bang dat ze lang naar de gevangenis moet, en dat we haar lang moeten missen.’ Dat breekt mijn hart. Wat er ook gebeurt, ik zal er altijd zijn voor mijn kinderen.”
